Klassenjustitie in Nederland:
De naam Joris Demmink staat in Nederland al jarenlang symbool voor wat velen als de grootste doofpotaffaire van de Nederlandse justitie beschouwen. Als voormalig secretaris-generaal van het Ministerie van Justitie werd hij meermaals in verband gebracht met ernstige beschuldigingen van seksueel misbruik van minderjarigen. Slachtoffers in binnen- en buitenland, waaronder Turkije, legden verklaringen af. Sommige namen en details werden publiek bekend. Toch is hij nooit vervolgd, laat staan veroordeeld.
In 2014 besloot het OM tot een verkennend onderzoek, maar dat onderzoek kreeg geen vervolg. In 2012 werd zelfs een rechtszaak in Arnhem plotseling stopgezet. Waarom?
🛑 Waarom zijn onderzoeken gesaboteerd, getuigen geïntimideerd en dossiers verdwenen?
Veel burgers ervaren dit als klassenjustitie van het ergste soort: een man met macht en connecties wordt niet vervolgd, terwijl ouders in jeugdzorgzaken hun kinderen kwijtraken zonder enig bewijs van mishandeling. Ouders die zich verzetten, worden geframed, geknakt of doodgeprocedeerd.
🧩 En dan blijkt dat juist onder Demminks verantwoordelijkheid de Nederlandse jeugdzorg werd heringericht tot het huidige systeem – waarin zonder waarheidsvinding OTS’en en UHP’s (uithuisplaatsingen) plaatsvinden. Een systeem dat vaker beschermt wat fout is, dan wie kwetsbaar is.
🧨 Hoe is het mogelijk dat duizenden ouders hun kinderen kwijtraken op basis van vage signalen, terwijl justitie jarenlang geen actie onderneemt bij concrete verklaringen over misbruik door een topambtenaar?
Een keiharde kloof tussen burger en macht
Er is in Nederland een systeem ontstaan waarin machtigen ongrijpbaar zijn, en gewone burgers rechteloos. De bescherming van kinderen is een farce geworden wanneer diezelfde overheid weigert te handelen bij ernstige aanwijzingen van misbruik door eigen mensen.
De zaak-Demmink is geen incident. Het is het symbool van institutioneel falen, van politieke lafheid en van een rechtssysteem dat zijn geloofwaardigheid aan het verliezen is.
